Keyiflenir, güneşli bir pazar günü evindedir
Teker teker kaydırır resimleri ilk gençliğe
Ve sokakta akordeonda o eski şarkı çalar
Düşünceler serilir o kahve nevresimlere
İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği
Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi
Bi’ çay koyar, içinde bir karanfil eksik olmasın
Sokak susar, kalır yine filmleriyle başbaşa
Yankılanır salonunda kendi iç sesi bile
Düşünceler serilir o kahve nevresimlere
İnandığı, güvendiği, güldüğü, sevindiği
Hiçbir şey, hiçbir ses kalmamış gibi