Yüklenme Tarihi: 18 Eylül 2018 - 03:18
Evvel zaman içinde, hayal gerçek içinde. Köpekler havlar, kediler miyavlar iken kuşlar cik cik ötermiş. Hayal gerçek paylaşalım Rapunzel’in masalını anlatalım.
Rapunzel uzak bir diyarda, hiç merdiveni ve kapısı olmayan bir kulede büyükannesi dışında kimseyi görmeden yaşarmış. Ama bu çok sıkıcıymış. Rapunzel kuleden çıkmaya karar vermiş.
Büyükannesi her akşam olduğu gibi aşağıdan seslenmiş. “Rapunzel, Rapunzel ipek saçların ne güzel!” Rapunzel de uzun sarı saçlarını kulenin tek penceresinden sarkıtıp büyükannesini yukarıya çekmiş. Rapuzel geçmiş büyük annesinin karşısına “Büyükanne ben bu kulede çok sıkıldım. Lütfen biraz dışarı çıkayım!” demiş. Büyükannesi ona çok kızmış. Bir daha bu konuyu açmasını yasaklamış. Ertesi gün Rapunzel pencereden dışarı seyrederken asla kuleden dışarı çıkamayacağını düşünmüş. Ağlamaya başlamış. Yumuşacık bir ses “Ağlama Rapunzel!” demiş. Rapunzel sesin geldiği yere dönmüş. Gülümseyen iki çocuk görmüş. “Siz bu kuleye nasıl çıktınız?” demiş. İrem ve Ömer kendilerini tanıtmış. “Biz masal gezginleriyiz. Masal masal dolaşıp kahramanlara yardım ederiz.” demiş İrem. “Sana nasıl yardım edebiliriz? Neden ağlıyordun?” diye sormuş Ömer. Rapunzel yıllardır yaşadığı bu kuleden artık çıkmak istediğini anlatmış. Masal Gezginleri ona yardım edebileceklerini söylemişler. Tam bu sırada dışarıdan bir ses gelmiş. “Rapunzel, Rapunzel ipek saçların ne güzel!” Rapunzel telaşla pencereye koşmuş. Çocuklar da telaşlanmış. Rapunzel çocukları dolaba saklamış, sessiz olmalarını söylemiş. Sonra saçlarını aşağı sarkıtmış ve yaşlı kadını yukarıya çekmiş. Büyükanne yukarıya çıkar çıkmaz. Oda da başka çocuklar olduğunu anlamış. Öfke ile odada çocukları aramaya başlamış. Saklandıkları dolaba gitmiş ve kapısını açmış. Ama dolap boşmuş. Büyükanne saatlerce odayı arayıp kimseyi bulamayınca sakinleşmiş. Her akşam ki gibi bir akşam geçmiş. Ertesi gün yaşlı kadın kuleden gider gitmez çocuklar yine odada belirmiş. “Yakalanacağız diye çok korktuk” demiş İrem. “Sadece yardıma ihtiyacı olan kahramanla görüşme iznimiz var. Yoksa masal dünyası çok karışır.” demiş Ömer. Masal Gezginleri Rapunzel’e masalını değiştirmek istiyorsa bunun için çalışması gerektiğini söylemişler. Rapunzel’in yapması gereken hayal etmekmiş ama Rapunzel hayal etmeyi bilmiyormuş. Masal Gezginleri küçük şeylerden başlaması gerektiğini söylemişler. Bir kelebek mesela bunu başardığında geri geleceklerini söyleyip kaybolmuşlar. Rapunzel günlerce uğraşmış. Kulenin penceresine konan kelebekleri incelemiş. Günlerden bir gün gözlerini kapatmış bir kelebek düşünmeye başlamış. Kanatları rengi ve tüm detaylarıyla bir kelebek hayal etmiş. Gözünü açtığında aynı kelebek kulenin penceresinde duruyormuş. Masal Gezginleri gelip Rapunzel’i kutlamış. Artık Rapunzel kuleden çıkmaya hazırmış. Kulenin etrafındaki sarmaşığın bir merdiven gibi uzadığını hayal etmiş. Sarmaşık uzamış. Onu kullanarak dikkatlice aşağıya inerlerken yaşlı kadının kuleye doğru geldiğini görmüşler. Rapunzel korkup kuleye dönmek istemiş. O anda Ömer’in ayağı kaymış onu tutmaya çalışırlarken hep birlikte sarmaşıktan aşağı yuvarlanmışlar. Rapunzel düşecekleri yerde yumuşak otlar olduğunu hayal etmiş öyle de olmuş. Sonra o otların arasına saklanmışlar. Kulenin penceresine uzanan sarmaşığı gören yaşlı kadın bir şeyler olduğunu anlamış. Koşarak kuleye gelmiş. Rapunzel’e seslenmiş. Rapunzel pencereye çıkmayınca öfkeyle Rapunzel’i aramaya başlamış. Onları etrafta bulamayınca ormanın içine doğru yönelmiş. Böylece Rapunzel kuleden kurtulmuş. Masal Gezginleri Rapunzel’e bundan sonra ne yapmak istediğini sormuş. Rapunzel gök yüzünde süzülen bir bulutu çağırmış ve üstüne çıkmış. “Dünyayı dolaşıp, öğrenmek isteyen herkese hayal kurmayı öğreteceğim.” demiş. Masal Gezginlerine teşekkür etmiş. Bulutun üstünde hızla yükselip gözden kaybolmuş. Masal da burada bitmiş.