Yaşamadıktan sonra doya doya
Boyun eğip tüm bu yasaklara
Bu canı da taşımak ah boşa
Yaşayamadık ya doya doya
Sürgün yeri bu dünya hüzün evi
Küstüm yeter bu yara hiç dinmedi
Hayallerimi usulca bıraktım tepeden boşluğa
Önce ben kavuştum kayadan (da) taştan (da) sert suya
Kocaman bir sus düştü o an aklıma
Nihayet unutturabildim aşkı ruhuma