Yüklenme Tarihi: 23 Mayıs 2018 - 21:49
Bir zamanlar bir ayakkabıcı varmış. Çalışkan ve dürüst bir adammış. Ama bir gün öyle yoksul düşmüş ki, elinde bir çift ayakkabı yapacak kadar deriden başka bir şeyi kalmamış. Adam cağız bu deriyi akşamdan kesip hazırlamış. Niyeti ertesi gün erkenden kalkıp ayakkabı yapmakmış. Dürüst bir insan olduğu için huzurla yatağına yatıp uykuya dalmakmış.
Sabah olunca kalkmış, duasını ettikten sonra tam işe koyulacağı sırada ne görsün! Bir çift ayakkabı dikilip hazırlanmış, tezgâhın üzerinde duruyor. Öyle şaşırmış öyle şaşırmış i ne diyeceğini bilememiş. Ayakkabıları eline alıp iyice incelemiş. Ayakkabı öyle ustalıkla yapılmış ki hiçbir yerinde bir kusur bulamamış. Tam o sırada içeriye bir müşteri girmiş. Ayakkabıları çok beğenmiş. Bu yüzden değerinin üzerinde bir para ödeyerek ayakkabıları satın almış. Ayakkabıcı da bu parayla, 2 çift ayakkabıya yetecek kadar deri alabilmiş.
Adamcağız akşamdan yine derileri kesip hazırlamış.
Sabah kalktığında yepyeni bir güçle işine başlamak istiyormuş ama bir şey yapmasına gerek kalmamış. Çünkü sabah uyandığında ayakkabılar yine hazırmış. Müşterilerde gelmekte gecikmemişler. Ayakkabıcıya o kadar çok para vermişler ki, adam bu sefer 4 çift ayakkabıya yetecek kadar deri almış. Sabah kalktığında yine 4 çift ayakkabıyı hazır bulmuş.
Günler böyle geçmeye başlamış. Yoksul kunduracı artık geçim sıkıntısı çekmiyormuş. Kazandığı paralarla istediği kadar deri alabiliyormuş. Hatta bir miktar da para arttırıp gelecek günler için saklıyormuş. Kunduracının eşi “Bu böyle olmayacak. Bize yardım edenlerin kim olduklarını mutlaka öğrenmemiz gerek. Bunun için bu gece saklanarak onları gözetleyeceğim” demiş. Yine derileri hazırlayıp tezgahın üzerine bırakmış. Karısı da odanın aydınlanması için mum yakarak masanın üzerin koymuş. Bütün hazırlıklar tamamlanınca karı koca odadaki dolabın içerisine girerek beklemeye başlamışlar.
Vakit gece yarısı olunca birden tıkırtılar duyulmaya başlamış. Kapı açılmış. Çok sevimli iki minik adam içeri girmişler. Tezgahın yanına gelerek kunduracının bıraktığı derilerden ayakkabı yapmaya başlamışlar. Karı koca hayretle onları izliyorlarmış. Cüceler işlerini bitirerek sabaha karşı gitmişler. Ertesi gün kunduracı düşünmeye başlamış. Kendisini fakirlikten kurtaran bu adamlara teşekkür etmek istiyormuş, ama nasıl?
Akşam olunca kunduracının karısı: “En iyisi minik adamlar için güzel kıyafetler hazırlayalım” demiş. Hemen işe koyulmuşlar. Onlar için minik elbiseler, ayakkabılar hazırlamışlar. Ertesi gece kunduracı tezgahın üzerine kesilmiş deriler yerine hazırladıkları hediyeleri bırakmış. Yine bir mum yakarak dolabın içine saklamışlar. Az sonra kapı açılmış. Minik adamlar tezgaha yaklaşınca kendileri için bırakılan hediyeleri fark etmişler. Sevinçle dans etmeye başlamışlar. Sonra hoplaya zıplaya gitmişler. İki minik adam bir daha hiç görünmemişler. Ama, kunduracı ile karısı, minik adamlar sayesinde kazandıkları parayla ömür boyu rahat yaşamışlar. Onları da hiç unutmamışlar.
Grimm Kardeşler